27 d’abr. 2009

Reestructuración de la temporada

A veces en la vida pasan cosas que sin quererlo ni beberlo te desestabilizan, te desaniman, te hunden, te hacen pensar diferente, te cambian la forma de hacer y de actuar, en fin ver las cosas de distinta forma, desde otro punto de vista, quizás mejor o quizás peor, eso nunca se sabrá...
El hecho es que una de esas cosas que nadie quiere que le pase me ha pasado a mí, y hoy por hoy no puedo ser el mismo que era hace dos meses atrás....no tengo ganas de entrenar, no me siento bien y sobretodo no encuentro motivación ni para competir, ni para entrenar de cara a alguno de los objetivos que inicialmente me había fijado....
Mi participación en Sables ya colgó de un hilo, pero tenía motivos más importantes que superaban los "malos", y decidí ir, no por mí y no centrado y en las condiciones que hubiese ido de normal. Una vez de vuelta, las cosas lejos de cambiar solo han hecho que empeorar, llevándome un gran fiasco y un duro golpe emocional, quizás alguno de vosotros lo podáis entender.....cuando alguna persona que tienes o has tenido a tu lado desde hace tanto tiempo y que tenías por una cosa, y luego te das cuenta no solamente de que no es así, sino que además actúa con tanta maldad que te destroza la tu vida y la de los que te rodean....hechos como este han hecho que me replantee muchos de los objetivos fijados para este año.
Así que lejos de desear que llegue ninguna competición o algún reto o similar, necesito que pase tiempo, girar página e intentar volver a ser el que era....solo cerca de esas personas que me aprecian, me apoyan y me quieren de verdad, las que siempre están y han estado ahí cuando verdaderamente lo he necesitado, no solo para los buenos momentos.....
De momento dejo en el aire mi retorno....no se cuando ni como ni donde.....pero volveré!!!

75 comentarios:

Carlos ha dit...

Pufffffffffffffff, me dejas mal tio!!!!!!!!!!, no se cual será ese problema que te ha hecho dar ese giro tan, tan, tan grande pero espero que pronto "la criptonita" desaparezca......tomate e ltiempo que necesites, piensa, recapacita, recupera........en fin que por aquí estaremos esperandote y alucinando contigo y tus infinidad de carreras, retos............MUCHO ÁNIMO TIO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Lay ha dit...

Quillooo, espero pases lo mas rapido posible este mal momento y te vengas arriba como el campeon que eres, animo colega...

Unknown ha dit...

Ànims! i gira fulla el més ràpid possible...

Pau ha dit...

Seràs el d'abans. Ànims.

rustman ha dit...

La vida real tiene sus desiertos... pero rodeado daquellos que realmente te quieren, seguro que te adaptaras a la nueva realidad y estabelecerás nuevamente tu equilibrio.

Animo!

ibizatri ha dit...

Siento que estes pasando por esa situación, pero recuerda " si el problema tiene solución(la que tú le quieras dar) no tienes por que preocuparte, y si no tiene solución ¡para que preocuparte!" Carpe diem, asimilalo rápido y sigue para adelante, solo tenemos una vida y el tiempo pasa muy rápido para desaprovecharlo. No hay mal que cien años dure ....
Un abrazo y salu2.

FERRAN ha dit...

Hola Robert , hace tiempo que sigo tu blog tus entrenamientos y tus ganas de enfrontar reto , no se que te abra pasado uno se puede hacer un idea , pero es otro reto otra cosa que afrontar ... que seria la vida si no hay emoción . No dejes que nada te hunda tu tienes que ser mas fuerte que nunca , entrena compite y sobretodo disfruta y cuando lo hagas piensa con los que te quieren o con los que te siguen .
Yo no tengo tu nivel ni por asomo pero lo quiero llegar a tener , tengo tan solo 21 años y e pasado por todo y ahora vuelvo a pasar ... mi hermana tiene cancer solo lo sabemos mi madre y yo . Llevaba desde enero entrenando realice mi primera competición quede segundo en mi grupo de edad pero ahora llevo dos semanas sin entrenar sin hacer nada ... buscando la motivación para hacerlo y la voy a encontrar lo dicho a partir del día 1 de mayo empiezo . Mis sueños muy parecidos a los tuyos , sables , ironman , titan desert y todo tipo de retos así y los quiero hacer .

Lo dicho Robert no pierdas la motivación nunca ! seguir a delante es lo que te hace fuerte supera tus retos como has echo asta el momento .

ROBERT ERES GRANDE Y NOS TIENES A TODOS A TU LADO ! para lo que quieras . Entrenos conjuntos ? organiza-lo ! y seguro nos tendrás a muchos a tu lado

SUERTE Y ANIMO

MNL ha dit...

Hola Robert,

Sigo desde hace mucho tiempo tu blog, me sirve como fuente de inspiración y energía, para ser un tri amateur. Incluso me he llegado a apuntar a la Half Challenge gracias a personas como tú y como Josef.
Mucho ánimo para seguir y espero verte de nuevo dando guerra. Solo hay una cosa que no tiene solución, porque cuando llega no estamos ahí.
Un fuerte abrazo y ánimo campeón, que los que te seguimos somos legión!

Un abrazo

Amat Artigas Personal Blog ha dit...

Ànims companyer! Sé del què parles perqué no fa molt m´ha passat. A poc a poc espero que podem rodar plegats per les carreteres! Una forta abraçada!

Amat

Ferran Heredia ha dit...

Ànims Robert, a seguir endavant crac....

ALVARO RUIZ ha dit...

Animo Robert y vamos a intentear levantarnos , que tu puedes con lo que sea y con más , un abrazo amigo

Luis Recuenco ha dit...

Robert:

Muchos animos, tienes que ser fuerte y tirar adelante

Un abrazo

Luis

Anònim ha dit...

Hola

Normalment diuen que els problemes venen sols però jo crec que a vegades els busquem o els provoquem; l'únic que puc dir és que miris dintre teu però amb calma i paciència, segur que trobaràs una resposta, encara que no t'agradi. ànims.

Jordi Bosch ha dit...

Ànims per assimilar la nova etapa (sempre hi han aspectes positius a on agafar-se) i cap endavant!

Salut!


Jordi Bosch

Unknown ha dit...

Bueno Robert te iva a soltar una chapa sobre lo de estar desanimado pero yo más o menos estoy igual, y leyendo los comentarios que te dejan en el blog he cambiado de opinión, sólo puedo decirte que amigos no te faltan, aquí tienes otro más, ponlo en la balanza y verás cómo la carga de los enemigos no es nada comparada con la de amigos que tienes.

Un abrazo.

Fran Vacas.

Pep Tatché ha dit...

Robert anima't. El primer que has de canviar és el teu estat d'ànim. Amb aquesta actitud no aniràs enlloc. I després mira d'arreglar tot el què puguis. Moltes vegades la solució està al costat nostre, molt propera i no la veiem. Ens sembla que ho hem de canviar tot i tirar-ho tot per la borda, però la solució més propera és la més fàcil.

Lluita per recuperar el què tenies i canvia una mica. Escolta el què et demanen els que t'estimen.

Rep tot el meu suport.

jonnyb197 ha dit...

Robert, aunque sé que en tu situación no es nada fácil solo quiero darte animos y que pronto resuelvas tus problemas y estés centrado en lo que más quieras, tanto sea competir como en otros objetivos que te plantees.
Espero que pronto nos veamos.

Miguel Angel ha dit...

Crack, tienes todos mis ánimos para superar este problema. Que nada te pare y sigue hacia delante!
Un abrazo

Jessica ha dit...

¡Mucho ánimo Robert! Aquí nos tienes para lo que necesites. No dejes nunca de ser quien eres.

Mariona ha dit...

Som humans i tots tenim moments bons i dolents. Després de Sables és normal tenir una baixada de motivació. Recupera't i torna amb més força que mai! Una abraçada

Cristobal Diaz Navarro. ha dit...

Mucho ánimo robert y recuerda que hay mucha gente que aunque no tengas cerca le importas, ahora mas que nunca tienes que ser fuerte, ánimo.

Paco Montoro ha dit...

Si por algo leo tu blog es porque me motivas bastante con esos grandes retos. No me gusta esta entrada tan triste, así que te animo desde Correr para vivir mejor para que sigas tan bien de ánimos, tal como siempre nos ha demostrado. Un abrazo

jose maria ha dit...

Ànims Robert, l'únic que et puc dir es que posis música a la teva vida, per podar aixecar-te de la solitud i agafar forces per seguir endavant amb un ample sonriure interior.
I sobre tot, continua, fes-ho per tú mateix.

Anònim ha dit...

Hola Robert, no sé que és el que et passa però m´ho puc imaginar, ( sempre amb risc d'equivocar-me). El que he après de la vida és que aquesta no és pas estàtica. Arriba un moment que creus que ja estàs establert i que només queda anar tirant cap a endavant, dins la seguretat del marc social del que ens dotem. Però de vegades això es trenca i cal readaptar-se per collons a la nova situació. Les adaptacions són molt doloroses i impliquen moltes pèrdues però cal continuar. Cal centrar-se en allò que importa de debò. Si entrenar ara no et motiva, no ho fassis, temps tens per davant per a tornar aser el campió que ets.
Quan es tanca una porta, pot fer molt mal sobretot si ens pica a la cara, però al final se n'obrin d'altres i ens conviden a seguir nous camins i nous objectius.

Que la força t'acompanyi Robert, no podem córrer per tu però si que et podem acompanyar.


Àlvar Casanova ( l'Ampolla )

Anònim ha dit...

Sea lo que sea espero lo superes pronto es más estoy convencido dev qe volverás con mas ganas que antes a tus retos, mi animo mas sincero Robert.

Ferran Vila ha dit...

Ánims Robert, la vida es això coses bones i coses dolentes. Hem de superar les dolentes per disfrutar de les bones. Amb la força de voluntat que demostres en l'esport segur que ets capaç de afrontar el altres problems. Sort.

Anònim ha dit...

ojala hubiera una receta mágica para solucionarnos las papeletas de la vida.. a veces nos las buscamos a pulso, otras nos vienen, pero lo que si está claro esque siempre se puede ir a peor...

stoy pendiente de mi segunda operación, y ya te digo que me encataria poder ser como tu, pero tengo claro que podria irme mucho peor. asi que la opción es tirar palante y luchar, de la forma que pida el cuerpo, entrenando o no, compitiendo o no, recuperando lo que mas queremos o no, empezando de nuevo o no.

la vida nos rebaja a todos por igual. asi que a luchar, cuentas con el apoyo de todos nosotros..

gracias por cuando nos motivas tu diariamente.

carpe diem.

sina ha dit...

Robert, ànims!! Tot passarà, som molts els que estem del teu costat. Si us plau no et tanquis i dóna la mà a la gent que et vol ajudar.
Entenc la falta de motivació i les poques ganes de competir peró es completament normal, ara prent-he l'esport per intentar descarregar i ja ho crec que tornaràs!!
Hem tens pel que necessitis!! Força campió!!!

Anònim ha dit...

Hola
Me gustó mucho tu blog.
Yo soy su seguidor.
Seguidor también queremos que en mi sitio de triatlón en Portugal: www.ncbb-triatlo.com.
Portugal y España sería un espacio de un solo clic.

BEIJOS
Catarina
www.ncbb-triatlo.com

Zuriñe ha dit...

Mucha fuerza y muchos ánimos Robert!
La vida es un gran reto, nene!!!!!

Sigue escribiendo como lo haces y gracias por compartirlo.


Abrazotes.



Zuriñe.

Furacán ha dit...

Ay Robert, como me jode que te pasen estas cosas. Un abrazo muy fuerte tío.
Mira, todo pasa, todo, por mucho que duela al final pasan los años y acabas comprendiendo que, a pesar de que existan cosas que todavía no acabas de asimilar, de alguna forma has aprendido una gran lección para tu vida.
Ánimo y a seguir adelante, que como cantan los Celtas cortos "de las batallas perdidas,sale un ganador."

david ha dit...

Ánims Robert! Ja saps que tens un munt de gent que et fa costat, la vida es així, te moments bons i de menys bons! Molts de ánims campió!!

Jordi Gonzalez ha dit...

Hola Robert.
Em sembla que més o menys sé el que t'està passant...entenc perfectament com et sents ara mateix, es totalment normal, habitual i comprensible, i requereix un període d'adaptació que no té un temps concret...jo he passat per una cosa semblant fa algun temps, i l'experiència que en vaig extreure es que t'envoltis de les persones que t'estimen i hi tinguis la màxima comfiança. Sé que ara costa, tot es negatiu, és normal, tota la teva planificació de la vida s'ensorra per moments, però has d'intentar ser el màxim s'objectiu possible (costa molt, ho sé...)i aprofitar les coses bones per repenjar-t'hi.
Si una cosa té el temps és que ajuda a superar-ho quasi tot, i respecte als reptes esportius, tranquil, fes per les ganes que tinguis i no et plantegis res a curt termini.
Per qualsevol cosa ja saps on soc.
Una abraçada crak!

Anònim ha dit...

Hace muchos meses que te leo Robert y me pareces un modelo a seguir de valor, esfuerzo y superación. He padecido una lesión que ha estado a punto de dejarme en una silla de ruedas toda mi vida pero he salido luchando y créeme más de una vez las fuerzas me las daban tus entradas en la web, demostrando que NO HAY NADA EN EL MUNDO CAPAZ DE SUPERAR EL POTENCIAL INMENSO DE LA FUERZA DE VOLUNTAD.
Ahora corro 20 minutos cada día y sigo con rehabilitación y nadie daba un duro por mí, sin conocerte de nada ROBERT para mi has sido de gran ayuda.
Vienen tiempo malos por lo que nos dices pero si algo has aprendido en estos años entrenando es que en la vida muchas veces hay que apretar los dientes y seguir hasta que vengan sensaciones buenas. En resistir no te gana nadie.Los que resisten ganan siempre, lo aprendí de ti.

un abrazo

No olvides la inmensa capacidad del ser humano de adaptarse a las nuevas situaciones.

Xavi GP ha dit...

ànims robert.

spocklopez ha dit...

Leo tu blog desde hace bastante tiempo y siempre me ha animado mucho tuenergia y positivismo, no tengo el gusto de conocerte pero te deseo que pases rapido lo que estes pasando y salgas reforzado. Un abrazo y adelante, tienes mucha gente contigo aunque no la veas.

Anònim ha dit...

robert,
te sigo desde El Salvador. Ánimo!!!!!!!!!!!!!!!!!
Luis

Lara Rius ha dit...

Ànims Robert! estic segura que tens molta gent que t'estima en el teu entorn i la teva filla per damunt de tot.
Fins la propera! sigui veien-te competir o d'espectador (Half Challenge?).
Una abraçada.

QUIN ha dit...

Sin duda haces lo correcto, todos hemos pasado mas o menos por momentos parecidos, lo primero es lo primero y eso pasa por uno mismo y los suyos, al fin y al cabo lo nuestro es un hobby, y muchas veces nos separa de los nuestros a veces por propio egoismo, pero en la vida hay pocas cosas importantes y cada uno de nosotros sabemos cuales son, animos y suerte para superar estos momentos. Un abrazo.

David Sanfeliu ha dit...

una abraçada camarada!!!! força i orgull!!!!

Unknown ha dit...

EY ROBERT, QUE TENGO PENDIENTE QUE ME DES CONSEJOS PARA SABLES QUE YO TE LOS TENGO QUE DAR SOBRE EL IRONMAN DE SUDÁFRICA,Y YA HAS PODIDO COMPROBAR CON TODOS LOS COMENTARIOS LA GENTE QUE TE ADMIRAMOS, NOS CONOCEMOS POCO PERO LO SUFCIENTE PARA SABER QUE ME TIENES PARA LO QUE NECESITES.

ARRIBA ROBERT!!!!

MAE ha dit...

Robert, ya hableremos tranquilamente. Ahora me duele sentirte así, yo pasé por ello hace 16 años ... te conozco desde hace poco pero eres una persona grande y merece vivir feliz

¡¡¡ESTOY CONVENCIDA QUE LO CONSEGUIRÁS!!! no lo dudes, verás como me das la razón, sólo deseo que me la des pronto.

Un besazo grande, grande
Con cariño Mª Ángeles

Ricard ha dit...

Mal rotllo Robert, però la vida té aquests cops i a vegades quan menys ho esperes. No deixa de ser com una cursa d'orientació, a moments trobes totes les fites i tot va bé, però hi ha moments en que perds la fita, no saps on et trobes i t'has de re-orientar. Pots necessitar un temps però reorienta la teva vida i endavant de nou.

Atalanta ha dit...

ÁNIMO,ROBERT... estas cosas se curan con eltiempo. Apoyate en tus amigos y todo pasará. Aunque no te apetezca, hacer deporte siempre ayuda. Saludos

Ulises ha dit...

Solamente desearte mucho ánimo y que te sirva de estímulo el apoyo de todos tus seguidores....
Un abrazo y espero que podamos vernos el 24 de mayo ya que me había prometido hacerme una foto contigo....

Rafa González ha dit...

Animo Robert. Te entiedo perfectamente. La vida y las personas son así. Hay etapas,unas empiezan y otras acaban. Pero tú eres fuerte, muy fuerte y seguro que sabes hacer frente a esta situación. Muchos ánimos y no dejes de mirar adelante. Un abrazo.

mojatecontracorriente ha dit...

Adelante Robert!!! Soy José Manuel de Mallorca. Nos conocimos en el 226TT. La vida es como una gran carrera y aveces hay que hacer una pequeña parada para coger aire o cambiar la estrategia.

Pero sobretodo con la vista en la meta. Muchos ánimos para esta etapa. Como vés no estás sólo.

sermor ha dit...

Ánimo Robert

Edu Luque - edumac75@gmail.com ha dit...

osssstiaaaaaaa robertttt!!!!! animo crack!!!!! tio con lo grande que eres , seguro que te levantaras de esta y estaras aun mas fuerte tio!!!!! animoooooo!!!!!!!!

Un abrazo champion!!!!!!!

Noe SLopes ha dit...

Todo lo que nos pasa en la vida tiene una razon de ser. Aunque muchas veces no nos guste, es necesario para seguir con nuestra evolucion como persona y ser humano. Lo unico que debes hacer es buscar dentro de ti la fuerza para aprender y seguir adelante mas fuerte que nunca.
Nadie puede sufrir por ti ni curarte las penas, ni quitarte el dolor, solo tu mismo, pero tienes el mejor apoyo para ayudar a superar este momento: tus amig@s.
Ánimos. No hay grandes conquistas sin grandes sufrimientos.

Roy ha dit...

La vida esta llena de momentos malos y sobretodo de momentos buenos, recuerdan ambos x Igual, pero en momentos malos solo intentas pensar en aquellos buenos, y en los buenos también, con esto te quiero decir, que es una pequeña etapa, dentro de tu larga vida en la cuál saldras a flote gracias a tus grandes brazadas como persona.
Eres una persona que no pasa ni deja indiferente a quién te conocé o lugar que pasas, siempre tienes esas palabras de reto, sin ánimo de vacilar y sólo intentado motivar a alguién más para que tu motivación sea mayor... Dicho esto... seguro que esté parón que vas ha hacer ahora a algunos nos sirve para medir nuestros entrenos con los tuyos, xk hace años atras era algo completamente impesable, jejeje
dicho esto... un abrazo muy grande y desde aqui decirte que tienes todo mi apoyo.
1saludo

Xocas ha dit...

Ánimo Robert, seguro que puedes con ello.

Jon Iturrizaga ha dit...

Hola Robert!!!!!!!!!
Hace meses que leo tu blog a diario.La verdad es que tus retos, entrenamientos y demás cosas deportivas me tiene alucinado.Soy de Euskadi, un poco lejos pero...seguro que algún día tendremos la oportunidad de conocernos en alguna de tus muchas aventuras, espero que sea compitiendo los dos o sino viendo como lo haces, ya que eres todo un campeón y seguro que también supera con NOTA este pequeño problemilla que tienes entre manos.

SORTE ON (buena suerte).

rullo ha dit...

Saludos.

He leido tu entrada de hoy, desconozco el problema, pero conociendote lo poco que te conozco seguro que sales adelante y volveras, con mas fuerza, seguro. Te comprendo perfectamente,hace unos meses tuve yo tambien un problemilla y me paso lo mismo, perdi las ganas y el mundo se volvio del reves, pero si te aferras a lo bueno y a la gran cantidad de gente que te aprecia(mas de la que piensas) seguro que te sera mas llevadero y saldras de esta, yo lo hice y funciona. Mucho animo campeon!!!!!1

JAUME TERES Y XESC TERES ha dit...

Robert la vida es com els Ultras , moments d'euforia i tot seguit estas en la miseria.Doncs ara es el moment d'aplicar-ho , tornara a sortir el Sol i el veuras.Jo vaig passar per aixo fa 4 anys i el temps ho possa tot al seu lloc.No vulguis buscar solucions rapides, ja vindran per si soles.
Jaume

Jetlag-Man ha dit...

Lo siento, Rob. Ya tienes un objetivo más. Dedícale el tiempo necesario, así como a Nuria y a otras tantas cosas importantes que sigues teniendo. Aprovecha esa fortaleza que has demostrado para salir de ésta más feliz y más fuerte. ¡Animo, tío!

david ha dit...

hola robert que tal espero que mejor, veras llevo muchisimo tiempo siguiendote en tu pagina pero la verdad que nunca habia escrito nada quiza por verguenza quiza por nbo saber que decir nose, pero hoy al hacer mi visita obligada a tu blog he visto que estas bastante hundido, solo imagino que sera algo grave para poder hacerle sentir a un tio tan grande como tu asi, rober tu estas por encima de todo vales mucho y en las ocasiones asi te das cuenta de lo grande que eres, esto cuestas mas que el ironman de lanzarote pero tu de estas te comes tres o cuatro para desallunar desde aqui en valencia solo darte mi animo y mi apoyo para lo que necesites, bueno no te agobio mas y te dejo y tio que vales mucho coño y sea lo que sea todo pasa ya veras, mi mail es daraik@gmail.com por si me quieres llamar pesao o algo asi, cuidate y sigue siendo ejemplo a seguir para los que somos triatletas aficionados.

Yercro ha dit...

Hola, soy un Granadino afincado en Murcia, no me conoces de nada pero yo soy un asiduo a tu blog, de forma diaria, espero que esto sea un solo bache y las cosas te vayan bien!

Un abrazo y fuerzas de un desconocido!

MCF ha dit...

No sabes cuanto te entiendo, aunque mi problema no tiene nada que ver con el tuyo, pero la desmotivación y el no tener la cabeza centrada te hacen que no disfrutes con lo que te gusta hacer. Robert, esto lo vamos a superar y mas pronto que tarde vamos a volver a pasarlo en grande swimbikerunneando, como dice Ramón. Ánimo tio!!!

Bellotatlon ha dit...

Tio Robert solo decirte que de todo se sale, cuanto cuesta un IM, cuanto cuesta el Sables,pues con los problemas seguro que haras lo mismo, agarrate a Nuri que es lo mas importante, nuestras peques es lo más importante y resurgiras como el ave feníx seguro.
Un abrazo amigo y hoy mas que nunca FUERZA Y HONOR.

Jose Ballano ha dit...

Muchos ánimos Robert y un fuerte abrazo.

JordiCantó ha dit...

Segur q tornaràs a ser el Robert q coneixem i q ens inspira als nostres objectius.
Pit i cullons!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Anònim ha dit...

Acuérdate Robert de aquello que más te gusta del deporte, de las sensaciones que te reporta entrenar y competir, de lo que te enganchó para siempre al mundo del tri y el ultrafondo.

Volverás ya lo creo que volverás.

abraçada!
alex

Basi ha dit...

Hola Robert:

Hace tiempo que sigo tu blog, tenemos muchas cosas en común y considero que además eres un gran deportista. En una ocasión durante un mal momento de mi vida alguien me dijo: Una persona no se mide por sus victorias, sino por las veces que cae y vuelve a levantarse. Eres un campeón no lo olvides nunca. Mucho ánimo

Basi

Francisco Castaño ha dit...

Ánimo Robert, espero que levantes pronto esa moral y tires para adelante.

Anònim ha dit...

Hola Robert
No et conec però et seguixo a diari.No sóc ningú per donar consells.Sóc entrenador ajudant de DKV Joventut.En el mòn profssional en el que visc és difícil trobar gent amb la teva força mental i capacitat de motivació.Si ara passa quelcom que no depèn de tú tindràs que saber trobar la manera de tirar endavant.La gent més propera i tú mateix et/us podràn ajudar. Jo només et puc oferir entrades pr el partit que juguem dijous vs CAI Zaragoza. Fes-m´ho saber si vols venir. Una abraçada.
pepclaros@hotmail.com

USKAR ha dit...

Robert feia dies q no visitava el teu blog i m'he quedat sobtat amb aquest post. Nen, la vida està plena de sorpreses que a vegades no ens agradaria rebre, però els moments dolents són els que ens acaben fent més forts i tu ho saps amb tots aquests reptes q continuament has superat. Ara toca aquest i l'últim que has de fer és deixar de banda l'esport ja que t'ajudarà a trobar un equilibri x no caure rodolant pendent avall.
T'entenc i en moments així desapareixeries, però després q et quedarà. Mira endavant i segueix lluitant com fins ara, ets un crack i te n'ensortiràs. ÀNIMS i a x totes i com diem els castellers PIT I AMUNT!!

Emilio ha dit...

Es dificil decir mas cosas de las que te han dicho pero solo tienes que pensar que eres la motivacion de muuuuucha gente, mas de la que crees asi que tomate el tiempo que quieras pero no te hundas que eres muy grande krak

Anònim ha dit...

Lo que no te mata te hace más fuerte!!
Espero que como buen luchador que eres, salgas con la cabeza bien alta y afrontes este nuevo comienzo con las mismas ganas y entusiasmo que he visto reflejado mil veces en tu blog
Ánimo crack!!

Jose ha dit...

Hola Robert, sea lo que sea tienes lo más importante en esta vida, tu hija, disfrutala mucho porque la vida pasa muy rápido y se muy bien por lo que estas pasando. Ánimo porque se que saldras adelante.Un abrazo

Jaume Tolosa ha dit...

Anims Robert!
Crec que amb tot el que t'han dit ja no queda massa coses a dir.
Has de tenir clar que molta gent està al teu voltant disposada a ajudar.
Jo només et puc oferir una sortida corrent a passar-nos-ho bé i a disfrutar com canalla!!!
Si em necesites, ja saps on trobar-me.
Jaume

xavi cherino ha dit...

anims Robert!!

davidiego ha dit...

lo siento, me ha había dejado este post sin leer.
eres fuerte, pero mucha fuerza para que lo superes!
ánimo

Sedentaris.cat ha dit...

Ostres! No sé molt bé que dir-te però ho intentaré. Bàsicament ... "no paris de pedalar", en el sentit més ampli del terme.

Desconec el problema i tampoc et conec personalment o sigui que el meus consells poden ser poc "útils".

Els blocs, es van crear com a diaris personals "on-line" i aquests ens permeten anar coneixent l'autor poc a poc, més enllà de la temàtica del bloc, sigui quina sigui. Dubto molt que la persona que escriu a www.robertmayoral.com sugui molt diferent del Robert "de veritat".

Així que pensant el tot que he llegit sobre tu, repeteixo, "no paris de pedalar", "no et baixis de bici" per molt que ara hagis de pujar un Mortirolo ... no vull dir que segueixis al mateix ritme però si que no deixis de fer esport, encara que sigui molt poc, perquè em sembla que és el que et fa més feliç. I perquè hauries de deixar de fer el que et fa més feliç?

Tampoc sé si la "culpa" de la teva situació la té l'esport ... però de moment és l'únic que et puc dir ... espero haver-te ajudat una mica.

Au, anima't que tens el meu suport i el de molts altres ... sobretot dels que tenim un IMC alt ;-) a, i no et converteixis en un sedentari... no t'ho recomano :-)

Ferran de Sedentaris.cat

TUSI ha dit...

hola Robert : a lo largo de mi vida he pasado malos momentos, pero siempre el deporte me a ayudado a superarlo, pues creo que el deporte es un momento que dedicas a ti mismo para olvidarte de lo demas. Desde Gava mucho animo y decirte que este es uno de los mejores blogs que he visto y seguro que detras de dicho blog hay una gran persona