30 d’oct. 2011

Marató de Muntanya de Catalunya

Con este nombre se conoce a la Marató de Muntanya de Sant Llorenç de Savall, concretamente como I Marató de Muntanya de Catalunya, a pesar de haber sido este año la 17ª y, es que fue la primera de montaña en celebrarse en Catalunya...y la verdad, se ha hecho grande en participación y grande en recorrido, con un duro trazado y más de 1800 metros de desnivel positivo, al que hay que añadirle otros tantos de negativo.....una prueba en la que además de ir entrenado, hay que conocer el recorrido y mantenerse con la cabeza fría en todo momento.....este año, en mi caso, la experiencia y mi "coco" me han ayudado a superarme una vez más!
 Afortunadamente como cada año podemos gozar de una hora más de sueño, ya que la salida es a las 7.15 de la mañana, y al retrasarse la hora pues parece que no madruguemos tanto, pero la verdad, fastidia lo mismo, con lo bien que se está a esas horas en la cama.....pero bueno, como dicen algunos, sarna con gusto no pica, además qué iba a hacer yo a esas horas en la cama??? dormir??? pues nada mejor que una buena sesión de trail...
Puntualmente recojo mi dorsal y termino de desayunar, me encuentro con los compis de batalla y amigos, David Moreno, Dani Sanchez, Pitu, Xesc Teres, Manel Astals, Marc Sala, David Saez, Toni Jurado...y nos vamos a pasar el control de salida...
..con Pitu momentos antes de la salida...
Mis sensaciones no son nada buenas, me noto muy pesado de piernas y algo desmotivado, pero bueno, estaba rodeado de grandes amigos y dispuesto a pasarlo bien....
Salimos haciendo coña y hablando desde el final, superamos la primera rampa del pueblo y al entrar por la parte de arriba del pueblo suelto "estamos ocupando el podio por la cola", increíblemente la gente había salido a cuchillo ya desde el primer metro....con lo largo y duro que es esto....el grupeto no nos ponemos nerviosos en absoluto, conocemos el recorrido y sabemos lo que hay, aunque yo no me encuentro a gusto en la cola y hago un ligero cambio de ritmo y avanzo algunas posiciones mientras cruzamos el pueblo, al final del mismo y tras otra dura rampa, el grupo empieza a estirarse y a ir separándose en grupillos....
A pesar de mi tirón no he cogido distancia con mi grupeta de amigos y justo en el control 1 me alcanzan de nuevo, poco a poco se va incrementando el ritmo de carrera y yo, me voy sintiendo mal, no estoy a gusto y me noto excesivamente pesado, por suerte no voy solo y aunque no lo estoy pasando bien, incluso me río con el grupo, así va pasando la primera parte de la carrera y llegamos al segundo control...
Bebo coca-cola de nuevo, un poco de naranja y me enchufo el primer gel, rápido noto sus efectos y parece que tengo un "subidón", con David Saez nos vamos ligeramente del grupillo en el que íbamos, David me comenta que vamos muy fuerte y que en algún momento petaríamos.....y yo respondía, quizás sí....pero y si no...jejejee....la semana pasada resistí el ritmo, sí era en asfalto y llana, pero hoy, hoy era dura montaña....pasamos otro control y seguimos avanzando gente, poco antes del cuarto control alcanzo a Manuel Real, un habitual de esta maratón y cualquier ultra, le pregunto como va y me dice que va bien, que espera bajar de 5 horas, justo lo que yo quería hacer....bajar de una vez por todas de las 5 horas, después de rondarlo en los dos últimos años, así que me pego a él como una lapa, estoy en mis mejores momentos y estoy disfrutando de unas sensaciones fantásticas....
Superamos el cuarto control y por delante unos 3 km de riera, mucha piedra de río suelta, pero terreno llano, vamos un grupillo de 6 corredores y, como me siento bien, aprovecho para tirar y castigar al grupo, corro con ambición y sin mirar lo que me queda por delante, pasan muy rápido estos km y pronto empieza la subida hacia el Coll de Grua, Manuel sube bien, me sugiere ir a relevos, él tirando en las subidas y yo en el llano-bajada, le comento que ando justo pero que intentaré cumplir....superamos el Coll de Grua y después de un falso llano encaramos la subida a la Mola, desde el cuarto control vamos avanzando gente, en el quinto nos cantaron los puestos 63 y 64...
Empezamos a subir, Manuel me dice que se encuentra bien y que va a tirar un poco, yo decido suavizar el alto ritmo con el que habíamos encarado la subida....era espectacular, aunque mantengo en todo momento referencia visual y antes de llegar a la parte más técnica de la subida lo alcanzo de nuevo y me pego a él, no paramos de avanzar gente, y eso aunque vayas tocado, te motiva...poco a poco nos comemos la subida y rápido alcanzamos la parte más alta de carrera, los 1107 metros de La Mola, comemos un poco, bebemos y seguimos, ya estamos en los puestos 50-51, me lanzo fuerte en la bajada, hasta otro tramo más técnico, piedra muy húmeda que resbalaba mucho, allí pierdo un poco de contacto con Manuel, pero voy bien, en carrera, aunque las sensaciones empiezan a decaer....superamos una parte bastante rompe-piernas y alcanzo a Pitu, que como había andado hasta ese momento, le comento que no me siento muy bien, compartimos unos metros, algún km haciendo la goma hasta que en una bajada lo pierdo de vista, voy recuperando y pasando gente, y vuelvo a tomar contacto con Manuel, llegamos al control de Coll D'eres, km 28.600, ya nos queda solo un tercio.....
Encaramos la canal más técnica para mi de bajada, apenas un km y medio pero que se tarda casi un cuarto de hora, eso para los "mataos" como yo, en bajar....de nuevo pierdo contacto con Manuel, pero al llegar abajo, en un tramo de llano y pista lo vuelvo a ver, superamos otro control y avituallamiento, y van cayendo puestos.....seguimos hacia delante....
Muy concentrado encaro una subida fuerte en pista, a pesar de ir muerto ando bien, avanzo puestos, otros van peor que yo y eso me da fuerzas a mi, llego a otra parte técnica de la maratón, unos 2 km de subida por roca donde hay que casi reptar, de nuevo me pego a Manuel, me dice que este año bajamos seguro de las cinco horas, yo le digo que todavía faltaba mucho, además estábamos ante unos 5 km muy técnicos de dura subida, con apenas unos metros de descanso....pasamos el km 34 y otro avituallamiento, tan solo 8 km por delante y una hora y diez para estar dentro del tiempo estimado....difícil pero no imposible....
Por delante los 3 km más duros para mi de la maratón, de nuevo se me va Manuel y ya lo pierdo del todo, corre y corre y yo me quedo reptando como lagartijas por las rocas....miro el pulsómetro y estoy por encima de 170 pulsaciones, así que decido parar un poco, estirar y volver a arrancar poco a poco, cambia la temperatura, una niebla y un viento frío cogen el protagonismo en este divertido final, veo un grupillo de cinco corredores y decido ir a por ellos para acoplarme en el grupo, los cazo rápido pero me exijo un poco más y los dejo atrás....pasan los km y avanza el crono a lo bestia, sigue difícil el tema pero todavía es posible....
Km 35, empiezo a notar calambres por todo mi cuerpo, voy bien protegido de piernas con las mallas de compresión y las pantorrilleras, pero la primera parte de la maratón me castigó mucho, rompí a sudar muy pronto forzando la máquina para mantenerme en el grupillo y no repuse los líquidos que perdí, ahora tenía que pagar ese peaje....
Corro raro, empiezo a echar cuentas y todavía sueño en ese crono por debajo de las cinco horas, sigo avanzando gente, miro hacia atrás y tengo claro que no me alcanzaría nadie de los que iba pasando, y eso que yo no iba nada bien....
Por fin llego al último control, escucho la voz de Manuel, cojo la bebida y un par de trozos de naranja y voy a por él, una pista larga en subida me hace retomar contacto visual de nuevo, está muy lejos y, por medio dos corredores más....una vez superada la pista, tan solo 3 km y tenía de crédito 21 minutos para lograr mi meta.....parecía que este año sí......
Llega entonces un tramo de subida con mucha piedra y al doblar la pierna como para subir una escalera siento un tirón espectacular en el bíceps femoral derecho, bufffff, qué dolor.....no puedo apoyar la pierna....tengo mucho dolor, pero siento más rabia porque veo que otro año más no voy a poder cumplir mi objetivo de bajar de las 5 horas....con calma, cabeza fría, me paro y estiro bien, me recojo un poco la malla abarcando bien la zona afectada, entonces me pega un tirón el de la pierna izquierda....decido recoger bien la zona con las mallas compresivas y poco a poco comienzo a andar, al principio siento mucho dolor, pero aún así supero otro corredor, así que otro puntito más de moral, paso el km 40 y solo me quedan dos pero apenas 17 minutos de margen, así que pasitos cortos pero frecuentes me hacen superar la última rampa ascendente.....ya estoy, km 41 y vuelvo a soñar con bajar de esas 5 horas....
Rápido descenso, otro corredor que paso y entro en Sant Llorenç......sí.....sí y sí.....este año sí....bajaba por fin de las 5 horas, llego a la calle principal, la gente animando y veo a mis padres y a mi hija esperándome....ese momento sí que no tiene precio, choco la mano a mi peque y a pesar del dolor de piernas entro con una sonrisa de oreja a oreja por la meta.....
objetivo cumplido, 4.53 y maratón 23 al saco!
He conseguido terminar con más de seis minutos y medio de margen, justo por detrás de Manuel a escasos segundos y de nuevo gran remontada en la segunda media, aunque este año los pasé realmente mal en el tramo final, pero fui fuerte de "coco" y me pudo mi afán de superación....4.53.22 de tiempo final, puesto 31 de la general, mejorando mi mejor puesto y por supuesto, mi marca, creo que me la merezco, la sufrí y la sudé así que bienvenida es....
‎4 años corriendo esta Maratón, en 2008 hice 5.41, en 2009 5.05, en 2010 5.02 y este año 4.53, por fin sub-5, en puestos también he pasado del 90 al 30, y cada año con más nivel.... creo que no está mal, pasan los años y sigo allí, aunque a más de un@ no le guste....GRACIAS A TOD@S LOS QUE ME APOYÁIS A DIARIO!!!!

4 comentarios:

Jorge Ortubia ha dit...

Eres muy grande Robert, te sigo desde hace algún tiempo pero nunca me había dado por ponerte un comentario. Sigue así a muchos nos sirves de gran motivación.

David ha dit...

descubrí tu blog hace menos de un mes, y me has dejado FLIPADO, leo tus crónicas en ocasiones hasta dos veces jeje impresiona todo lo que has hecho
muchas gracias por contarnos tus retos de una manera tan cercana, de esta forma algunos no vemos nuestros sueños tan lejos

gracias Robert

XTB-XAVI ha dit...

Roberto enhorabuena de nuevo!

Vaya crack!...este año hice la media acompañando a un amigo en su primera media de montaña después de 20 años que no había hecho nada...y la verdad cuando nos adelantaron los primeros maratonianos...del 1ero al 7o me quedé con ganas de haberla hecho...el próximo año no me la pierdo! al menos ya conozco unos trmaos de la media...

Un abrazo y Força Dragons!

Xavi.
www.bcndragons.com

pol ha dit...

Moltes felicitats, té mèrit baixar de 5h en una marató de muntanya i encara més en una de les més dures!
Molta sort per la del Montseny!

Per cert, l'any que ve faràs la Marató de la Vall del Congost, jo m'hi he apuntat i sembla molt molt dura, només veure que la 2a classificada femenina va fer 7h20min ja espanta!